Czym właściwie jest licówka?
Licówki to nic innego jak uzupełnienie protetyczne stanowiące cienką płytkę porcelanową lub kompozytową licującą przednie powierzchnie zębów w celach przeważnie estetycznych.
Dla kogo są przeznaczone uzupełnienia dentystyczne tego typu?
Licówki są idealnym rozwiązaniem dla pacjentów z niedoskonałościami tkanek twardych zęba np. przebarwieniami, pęknięciami czy nieestetycznym kształtem zębów lub uśmiechu (np. diastema, czyli przerwa między zębami). Praca tego typu pozwala lekarzowi na stworzenie nowego zarysu zęba czy grupy zębów, może im nadać nowy kolor, szerokość, kształt, czy długość tak, aby uzyskać wymarzony, w pełni zadowalający uśmiech zarówno dla lekarza i pacjenta.
Mock-up – czyli projekt i test dla uzupełnienia protetycznego
Przed ustaleniem ostatecznego kształtu i koloru licówek lekarz wspólnie z pacjentem decyduje jak ma wyglądać jego nowy uśmiech. Na zęby pacjenta zakładane jest czasowe, kompozytowe uzupełnienie- tzw. „mock-up”. Pacjent ocenia nowy wygląd zębów, zgłasza swoje sugestie i przemyślenia, może „testować” nowe uzupełnienie przez kilka dni, czy tygodni i następnie ustala z lekarzem, co jeszcze chciałby zmienić w jego nowym uśmiechu przed zacementowaniem ostatecznej pracy protetycznej.
Wytrzymałość licówek
Licówki porcelanowe, które zostały prawidłowo wykonane mogą służyć nawet 10 lat.
Niezbędna jest odpowiednia higiena według zaleceń lekarza oraz regularne wizyty u stomatologa.
Dlaczego licówki to często najlepsza z możliwych opcji leczenia?
Licówki pozwalają na minimalną preparację zęba – zazwyczaj tylko w obrębie szkliwa, a czasem nawet ingerencja w tkanki zęba ogranicza się jedynie do stworzenia małej rynienki-stopnia w rejonie przydziąsłowym, co oszczędza bezcenne tkanki i jest najmniej inwazyjnym uzupełnieniem estetycznym w dzisiejszej stomatologii.
Kwalifikacja do zabiegu
Pomimo niewątpliwych zalet, które niesie ze sobą zabieg mocowania licówek, należy pamiętać, że nie może on zostać przeprowadzony u każdego pacjenta. U osób z wadami zgryzu, bruksizmem (zgrzytanie zębami), na zębach z niewyleczoną próchnicą, a także u osób z chorobami przyzębia i parodontozą, należy najpierw zadbać o wyleczenie jednostek chorobowych, a dopiero następnie zaplanować zabiegi protetyczne.